مـــدت ها بود دنبال یک دلنوشته بودم:)
دلنوشته ای که شاید واسه تشکر باشه شایدم واسه اینکه یادآوری کنه به خودم که چقدر خوشبختم که رفیق به این خوبی دارم:)
خیلی گشتم متنی پیدا نکردم در این باب
درنتیجه از دل خودم میگم:)
از بزرگترین نعمتای دنیا داشتنِ یه دوستیِ که پایه همه ی کارات باشه
دوستی که شاید به زبون نیاره ولی نگرانته،دوستی که تو غم پشتته،تو شادی همراهته
دوستی که نبودنش رو حس نکنی هیچوقت چون هیچوقت تنهات نمیذاره
کسی که گشتی و گشتی با هزارو یک نفر دوست شدی همه رو پس زدی تا تهش با اون باشی:)
دوستی که باهم ته همه چیو تجربه کردیم:)
کسی که یک ساعت نبودنش باعث میشه بشم یه ادم افسرده ی عصبی
همون دوستی که فقط به حرمت وجودشه که دیگه هیچوقت اون ادم قبل نمیشم
خلاصه این دوست خییییلی خوبه،کسیِ که همیشه شونه هاش تکیه گاه خستگی هامه
شاعر چی میگه؟دلت با من هماهنگه که من میخوام فدا شم:)
+رفیـــــــــــق مــــــــــرسی که هستی
